Pogorzałe to część administracyjna i osiedle w granicach miasta Skarżysko-Kamienna, które do 31 grudnia 1999 roku funkcjonowało jako niezależna miejscowość. Od tego momentu stało się integralną częścią większej jednostki administracyjnej.
Warto podkreślić, że Pogorzałe leży na początku niebieskiego szlaku turystycznego, który prowadzi turystów do malowniczej miejscowości Kuźniaki.
Dodatkowo, przez tę lokalizację przebiega również żółty szlak turystyczny, łączący różne atrakcje oraz tereny w pobliżu Skarżyska-Kamiennej, oferując odwiedzającym niezapomniane wrażenia krajobrazowe oraz możliwość aktywnego spędzenia czasu na łonie natury.
Historia
Historie miejscowości, znanej niegdyś jako Pogorzałe, sięgają XV wieku, kiedy to była ona własnością Mikołaja Szydłowieckiego oraz Roskowskiego z rodu Odrowążów. Mieszkańcy tej wsi byli zobowiązani do płacenia dziesięciny dla parafii w Chlewiskach. W roku 1508 Pogorzałe znalazło się w rękach starosty radomskiego. Wkrótce, bo w 1525 roku, Katarzyna z Leżeniec, żona Jana Stokowskiego, sprzedała połowę Szydłowca wraz z wsią Pogorzałe oraz Stara Wieś i Skorżysko kasztelanowi sandomierskiemu – Mikołajowi z Szydłowca. Kolejnym właścicielem Pogorzałego w 1569 roku był biskup krakowski Jan Kieskowski. W tamtym czasie wieś obejmowała powierzchnię 4 łanów.
Z regestu podatkowego z 1662 roku wynika, że na Pogorzałym pobrano daninę od 54 mieszkańców. Zaledwie piętnaście lat później, według rejestru pogłówkowego, podatek pobrano od 57 osób, co stanowiło kwotę 57 florenów. W 1827 roku Pogorzałe liczyło 24 domy i 213 mieszkańców, a do 1838 roku liczba domów wzrosła do 32, co było wynikiem rozwoju przemysłu górniczego. W 1930 roku wieś miała już 806 mieszkańców. Warto zaznaczyć, że według Jana Filipa Carossiniego, który podróżował po Polsce pod koniec XVIII wieku, w Pogorzałem mieszkańcy wytwarzali kamienie młyńskie oraz osełki. Te tradycje produkcyjne miały miejsce znacznie wcześniej, a ostateczne wytwarzanie kamieni młynarskich zakończono w 1850 roku.
W latach 1867–1939 Pogorzałe było częścią gminy Bliżyn w powiecie koneckim, początkowo w guberni kieleckiej, a od 1919 roku w województwie kieleckim. W dniu 4 listopada 1933 roku utworzono we wsi gromadę w gminie Bliżyn, która obejmowała Pogorzałe oraz fragmenty lasów Nadleśnictwa Skarżysko. 1 kwietnia 1939 roku Pogorzałe zostało wyłączone wraz z gminą Bliżyn z powiatu koneckiego i włączone do powiatu kieleckiego w województwie kieleckim. Podczas drugiej wojny światowej wieś trafiła pod administrację Generalnego Gubernatorstwa (dystrykt radomski, powiat kielecki), pozostając w gromadzie w gminie Bliżyn, gdzie wówczas mieszkało 1172 osoby.
Po zakończeniu wojny Pogorzałe nadal funkcjonowało w granicach województwa kieleckiego jako jedna z 16 gromad gminy Bliżyn. W wyniku reformy administracyjnej w 1954 roku, Skarżysko Książęce, nazywane także Skarżyskiem Książęcym, weszło w skład nowo powstałej gromady Skarżysko Książęce w powiecie iłżeckim. Zmiany administracyjne z dnia 1 stycznia 1969 roku wyłączyły gromadę Skarżysko Książęce z powiatu iłżeckiego, a Pogorzałe przyłączono do powiatu szydłowieckiego, w którym funkcjonowało do końca 1972 roku.
W wyniku kolejnej reformy administracyjnej w 1973 roku, Pogorzałe zostało włączone do reaktywowanej gminy Szydłowiec w powiecie szydłowieckim, a przetrwało tam aż do 31 maja 1975 roku. Z dniem 1 czerwca 1975 roku, miejscowość znalazła się w województwie radomskim, a po kolejnej reformie administracyjnej, trafiło do województwa mazowieckiego, w obrębie powiatu szydłowieckiego. Ostatecznie, 1 stycznia 2000 roku, Pogorzałe zostało przyłączone do województwa świętokrzyskiego i powiatu skarżyskiego, stając się częścią miejskich obszarów Skarżyska-Kamiennej.
Okres | Gromada | Gmina | Powiat | Województwo |
---|---|---|---|---|
1867–1918 | Brak | Bliżyn | konecki | gubernia kielecka |
1919–1933 | Brak | Bliżyn | konecki | woj. kieleckie |
1933–1939 | Pogorzałe | Bliżyn | konecki | woj. kieleckie |
1939–1939 | Pogorzałe | Bliżyn | kielecki | woj. kieleckie |
1940–1945 | Pogorzałe | Bliżyn | kielecki | dystrykt radomski |
1945–1954 | Pogorzałe | Bliżyn | kielecki | woj. kieleckie |
1954–1968 | Skarżysko Książęce | Brak | iłżecki | woj. kieleckie |
1969–1972 | Skarżysko Książęce | Brak | szydłowiecki | woj. kieleckie |
1973–1975 | Brak | Szydłowiec | szydłowiecki | woj. kieleckie |
1975–1998 | Brak | Szydłowiec | Brak | woj. radomskie |
1999–1999 | Brak | Szydłowiec | szydłowiecki | woj. mazowieckie |
2000– | Brak | Skarżysko-Kamienna | skarżyski | woj. świętokrzyskie |
Zasięg terytorialny
Osiedle Pogorzałe charakteryzuje się rozległym zasięgiem, obejmującym wiele ulic, które są istotnymi elementami tej lokalizacji.
- Główna,
- Modrzewiowa,
- Leśna Polana,
- Nizinna,
- Parkingowa,
- Pogodna,
- Rajdowa,
- Warszawska – od nr 1 do 93 (nieparzyste) i od nr 2 do 100 (parzyste) (droga krajowa nr 7 (E77)),
- Widokowa,
- Wieżowa,
- Zagórska.
Pozostałe obiekty w kategorii "Osiedla":
Skałka (Skarżysko-Kamienna) | Osiedle Odrodzenia (Skarżysko-Kamienna) | Osiedle Przydworcowe (Skarżysko-Kamienna) | Osiedle Zachodnie (Skarżysko-Kamienna) | Osiedle Żeromskiego (Skarżysko-Kamienna) | Bór (Skarżysko-Kamienna) | Metalowiec | Place (Skarżysko-Kamienna) | Dolna Kamienna I | Gajówka Skarżysko Książęce | Milica | Kolonia Górna-Młodzawy | Dolna Kamienna II | Borki (Skarżysko-Kamienna) | Bzinek | Usłów | Rejów (Skarżysko-Kamienna) | Skarżysko Książęce | Paryska | Osiedle PiłsudskiegoOceń: Pogorzałe (Skarżysko-Kamienna)